Announcing: BahaiPrayers.net

Wersja po korekcie z 03.2019 (Komitet wydawniczy Narodowego Zgromadzenia Duchowego Bahaitów w Polsce)

POWSZECHNY DOM SPRAWIEDLIWOŚCI
ŚWIATOWE CENTRUM BAHA’I
9 listopad 1993
Do wszystkich Narodowych Zgromadzeń Duchowych
Drodzy Przyjaciele!

W ostatnim przesłaniu Ridvánu zwróciliśmy uwagę świata bahaickiego na krytyczną potrzebę masowej ekspansji społeczności bahaickiej w nadchodzących latach. Rosnąca recepcja przesłania Bahá'u'lláha wśród ludzi na całym świecie wzmacnia nasze przeświadczenie, że gromadne przystępowanie [do Wiary] stanie się wkrótce uznanym wzorem rozwijania Wiary w coraz większej liczbie krajów.

Aby wspierać Narodowe Zgromadzenia Duchowe i wszystkich przyjaciół w rozumieniu tego procesu, jego radosnym przyjmowaniu, inicjowaniu i podtrzymywaniu przedstawiamy poniższą kompilację oraz zestawienie fragmentów listów przygotowanych przez Instytut Badawczy. Każdy, kto studiuje te kształcące słowa dostrzeże, że masowe przystępowanie [do Wiary] nie jest jedynie stadium postępu Sprawy wyznaczonym na dogodny czas, zależnym od chłonności społeczeństwa jako takiego, ale że jest fenomenem, który wspólnoty bahaickie poprzez swoje działanie mogą przygotować oraz pomóc mu zaistnieć. Jest to również proces, który raz zapoczątkowany, musi być podtrzymywany. Dzięki mądremu podziałowi zasobów i aktywnemu poszukiwaniu jednoczesnych planów ekspansji, pogłębiania i konsolidacji proces masowego wstępowania powinien przynieść szybko wzrastającą liczbę aktywnych wiernych, mocno ugruntowanych społeczności lokalnych oraz stale rozwijających się lokalnych i narodowych instytucji bahaickich.

Świat bahaicki powinien sprzyjać wspólnej jasności wizji ekspansji Sprawy i jej wszystkich agencji, szerokiej gamy działań przystosowanych do różnych możliwości całej ludzkości jak i indywidualnych bahaitów/poszczególnych jednostek. Dlatego też zwracamy się z gorącą prośbą do przyjaciół, a zwłaszcza Zgromadzeń, by przestudiowały tę kompilację, zrozumiały logiczne związki jej twierdzeń oraz wykorzystały jej rady do nadania impetu działaniom mającym na celu rozprzestrzenianie Wiary i powołanie instytucji Sprawy Bożej.

Przede wszystkim w każdym przejawie nauczania Sprawy przyjaciele powinni być przekonani o regeneracyjnej sile Słowa Bożego, szukać mocy w boskim wsparciu i cieszyć się darami, które będą na nich nieustannie zsyłane. Zbudowanie nowego świata nie jest łatwym zadaniem. Droga jest kamienista i wypełniona przeciwnościami, ale podróż z pewnością będzie wynagrodzona.

Jest naszą żarliwą modlitwą u Świętego Progu, aby przyjaciele z całego świata, z sercami wypełnionymi miłością do Bahá'u'lláha powstali, by nauczać miliony ludzi spragnionych Jego Przesłania oraz z radością powitali w Jego Sprawie tych, których dusze odpowiedzą na Boskie Wezwanie i którzy są na tyle poruszeni, aby dołączyć do budowniczych Boskiego Królestwa na tej ziemi.

Jesteśmy przekonani, że prowadzeni i wspierani przez Doradców i ich asystentów zostaniecie utwierdzeni w swoich wysiłkach, by skierować siły przyjaciół w stronę tego znaczącego przedsięwzięcia.

Z serdecznymi pozdrowieniami
Powszechny Dom Sprawiedliwości
PROMOWANIE MASOWEGO WSTĘPOWANIA

Instytut Badawczy Powszechnego Domu Sprawiedliwości

Październik 1993

Wizja Shoghi Effendiego przedstawiająca systematyczny rozwój Wiary kształtuje naszą percepcję wspaniałych przyszłych możliwości na polu nauczania. W liście z 1953 roku adresowanym do amerykańskich wyznawców, w którym wskazuje na potrzebę zwiększenia działań pionierskich, umiłowany Strażnik stwierdza, że „stały napływ zachęty”

„będzie zapowiedzią i przyśpieszy nastanie dnia, który – przepowiedziany przez ‘Abdu'l-Bahá – będzie świadkiem masowego wejścia w świat bahaicki ludzi różnych narodowości i ras – dnia, który oglądany z odpowiedniej perspektywy będzie preludium długo oczekiwanej godziny, kiedy to masowe nawrócenia tych samych narodów i ras, będących bezpośrednim rezultatem łańcucha wydarzeń, podniosłych i najprawdopodobniej katastroficznych w swej naturze..., nagle zrewolucjonalizują losy Wiary, wstrząsną równowagą świata i tysiąckrotnie wesprą zarówno siłę jak i materialną potęgę oraz duchowy autorytet Wiary Bahá'u'lláha1”

W przesłaniu Ridván z 1990 roku Powszechny Dom Sprawiedliwości łączy „wzrastającą liczbę przykładów masowego wstępowania” w różnych częściach świata z etapami rozwojowymi opisanymi przez Shoghiego Effendiego. Ustanawia także nasze miejsce w tym historycznym procesie i wzywa wyznawców do działania. Dom Sprawiedliwości stwierdza:

„Mamy pełną odwagę wierzyć, że przystępowanie do Wiary na wielką skalę rozszerzy się, pociągając za sobą wioskę za wioską, miasto za miastem, państwo za państwem. Jednakże nie wolno nam czekać biernie na ostateczne spełnienie wizji Shoghiego Effendiego. Choć jest nas garstka, to jednak składając całe zaufanie w Opatrzność Bożą i uważając wyzwania stojące przed nami za boski przywilej, musimy posuwać się ku zwycięstwu trzymając w ręku plany.2”

W celu wsparcia przyjaciół w uszlachetnianiu rozumienia procesów związanych z masowym wstępowaniem oraz odpowiadając na wyzwanie postawione przez Dom Sprawiedliwości przedstawiamy kompilację fragmentów listów napisanych w imieniu Shoghiego Effendiego i Powszechnego Domu Sprawiedliwości oraz proponujemy poniższe komentarze w celu zbadania i podkreślenia niektórych tematów wziętych z kompilacji. W 1 i 2 częściach tej publikacji opisujemy kilka ogólnych cech procesu wzrostu i kierujemy uwagę na czynniki przyczyniające się do ekspansji Wiary, podczas gdy w części 3 skupiamy się na specyficznych działaniach, które mogą być powzięte w celu promowania i podtrzymania procesu masowego wstępowania.

1. Niektóre cechy wzrostu

Przed przejściem do tematu masowego wstępowania rozpoczniemy od zbadania ogólnych cech związanych z procesami, dzięki którym wiara bahá'í rozwija się.

1.1 Organiczny wzrost

Rozwój Wiary odbywa się w sposób organiczny i ewolucyjny3. Wielkość tego wzrostu jest niekoniecznie jednolita,4 odbywa się raczej w postaci „ogromnych fal kryzysów i zwycięstw5”. Shoghi Effendi stwierdził również, że rozprzestrzenianiu się Wiary na całym świecie będzie towarzyszyło przyspieszenie tempa wzrostu6.

Obecnie wiara bahá'í nie rozwija się w jednakowym tempie na całym świecie. Powszechny Dom Sprawiedliwości stwierdził „entuzjastyczną otwartość” na wiarę bahá'í w niektórych rejonach7 oraz, że pewne grupy społeczne mogą początkowo być bardziej skłonne do reakcji wobec Sprawy niż inne8. Tam, gdzie otwartość dopiero się budzi, Dom Sprawiedliwości radzi wyznawcom ufać, „że przyjdzie czas, kiedy liczba ich rodaków, którzy przyjmą Wiarę nagle wzrośnie9”.

Biorąc pod uwagę najbliższą przyszłość, Powszechny Dom Sprawiedliwości twierdzi, że tempo wzrostu najprawdopodobniej zwiększy się. Stwierdza, że „przygotowany jest teren na powszechny, prędki i masowy wzrost Sprawy10” oraz roztacza wizję wszystkich narodowych społeczności zbierających plony masowego wstępowania11.

1.2 Dynamika kryzysu i zwycięstwa

Dynamika wzajemnego oddziaływania procesów kryzysu i zwycięstwa jest charakterystyczna dla rozwoju Wiary.12 Shoghi Effendi twierdzi, że „zapis jej burzliwej historii” wykazuje „najwyższą prawdę, że z każdym wybuchem wrogości wobec Wiary, czy to pochodzącej z jej wnętrza, czy też z zewnątrz, jednocześnie taka sama ilość potoków łaski, wspierającej jej obrońców, a powstrzymującej przeciwników, zostaje opatrznościowo wyzwolona, dając świeży impuls Wierze do kroczenia naprzód, chociaż rozpęd ten, poprzez swoje objawienia, mógłby spowodować świeżą wrogość w miejscach, które dotychczas nieświadome były jego skomplikowanych następstw...13”

W podobny sposób Powszechny Dom Sprawiedliwości łączy nieprzerwane wyłanianie się Wiary z mroków i dojrzewanie funkcjonowania instytucji administracyjnych z reakcją społeczności na niedawną falę prześladowań w Iranie14 oraz zapowiada, że „obecne zwycięstwa doprowadzą do aktywnej opozycji.15”

1.3 Wpływ upadku społecznego

Shoghi Effendi zwraca uwagę na oczyszczający wpływ cierpień i zmartwień związanych z procesem upadku społecznego na rozprzestrzenianie się Wiary.16 W liście napisanym w jego imieniu Strażnik zauważa, że „po tym, co cała ludzkość wycierpiała... ludzie przystąpią do Sprawy Bożej masowo.17”

Powszechny Dom Sprawiedliwości obrazowo przedstawia wpływ upadku społecznego na ludzkość, wiąże go z ludzkimi dążeniami do poszukiwań duchowych18 i podkreśla przygniatającą odpowiedzialność spoczywającą na bahaitach, mającą na celu zarówno wzmożenie tempa działań na polu nauczania,19 „aby nie stracić szansy leżącej w ciągle zmieniających się nastrojach szalonego świata20” oraz stworzenie takiego rodzaju wspólnoty, która oferowałaby pewien charakterystyczny styl życia, „budzący nadzieję pośród coraz bardziej rozczarowanych członków społeczeństw.21”

1.4 Wyjście z mroków

Postęp Wiary jest przyspieszany możliwościami uzyskanymi dzięki wyłonieniu się jej z ciemności. Powszechny Dom Sprawiedliwości przedstawia „wyłonienie się nowego paradygmatu możliwości dalszego wzrostu i konsolidacji społeczności całego świata22” i podkreśla pilne wyzwanie stojące przed społecznością bahaitów, aby zaspokoić potrzeby możliwości, które pojawią się z nadejściem Mniejszego Pokoju.23”

2. Czynniki przyczyniające się do wzrostu

Na wstępie warto zauważyć, że umiłowany Strażnik w liście z 18 lutego 1932 podkreśla fakt, że wzrost liczby wyznawców niekoniecznie oznacza postęp Sprawy. Stwierdza on:

„Nie wystarczy powiększyć liczby dusz przyłączających się do Sprawy, aby wiedzieć, jaki postęp został dokonany. Ważniejszym następstwem waszych działań jest duch przenikający życie społeczności oraz stopień, w jakim nauki przez nas głoszone stają się częścią świadomości i wiary ludzi, którzy ich słuchają. Dzieje się to tylko wtedy, gdy duch całkowicie wypełni świat, a ludzie zaczną przyłączać się do Wiary w ogromnych ilościach24”

Podobnie w przesłaniu Ridván z 1989 roku Powszechny Dom Sprawiedliwości stwierdza:

„Nie wystarczy jedynie głosić przesłanie religii bahá'í, choć jest to konieczne. Nie wystarczy zwiększać rejestru bahaitów, choć jest to bardzo ważne. Dusze muszą być przeobrażone, a tym samym wspólnoty skonsolidowane i nowe modele życia osiągnięte. Przeobrażenie jest fundamentalnym celem Sprawy Bahá'u'lláha, ale osiągnięcie go w zgodzie z Przymierzem zależy od woli i wysiłku jednostki.25”

Po przeczytaniu listów Shoghiego Effendiego i Powszechnego Domu Sprawiedliwości można zidentyfikować kilka czynników przyczyniających się do wzrostu Wiary na wielką skalę. Czynniki te oddziaływują na siebie i popierają się wzajemnie, kiedy występują razem, stanowiąc podstawę do stworzenia produktywnego otoczenia – społeczności bahá'í, której członkowie poświęcają się udoskonalaniu swojego pojmowania istoty nauczania oraz uczą się, jak pracować razem z innymi tak, aby zarówno przyspieszyć jak i wesprzeć proces ekspansji i konsolidacji. Wśród tych wzajemnie oddziaływujących na siebie czynników możemy wyróżnić następujące.

2.1 Oddanie się duchowej przemianie

Temat przełomowej więzi indywidualnej transformacji duchowej i stopniowego dojrzewania działań wspólnoty bahaitów oraz rozwój Wiary przewija się często w listach Shoghi Effendiego i Powszechnego Domu Sprawiedliwości. Wspieranie tych procesów transformacji w życiu prywatnym i rodzinnym, w funkcjonowaniu społeczności i Zgromadzeń jest tak samo odpowiedzialnością spoczywającą na jednostkach26 jak i na instytucjach bahaickich.27 Jak wyjaśnia Shoghi Effendi:

„Kiedy prawdziwy duch nauczania, który wzywa do całkowitego poświęcenia, oddania się tej szlachetnej misji, wypełnia życie nie tylko pojedynczych ludzi, ale i Zgromadzeń, wówczas Wiara będzie kroczyć naprzód w zawrotnym tempie28”

2.2 Miłość i jedność

Miłość i zjednoczenie wśród wyznawców29 oraz umiłowanie Wiary i jej instytucji przez przyjaciół30 są podstawowymi czynnikami przyciągającymi wielu ludzi do Wiary. Umiłowany Strażnik opisuje zjednoczenie i miłość panującą wśród przyjaciół jako „duch, który musi wskrzesić życie ich wspólnot31” i przedstawia ich praktyczny wkład w planowanie nauczania i urzeczywistniania go. W liście napisanym w swoim imieniu tak doradza wyznawcom:

„Pozwólmy im włożyć więcej wysiłku w udoskonalenie czysto bahaickich stosunków, zjednoczenie się, szersze kształcenie duchowe, ażeby stali się oni zręczniejsi w wykonywaniu swoich obowiązków administracyjnych, traktując je jako przygotowanie do nauczania i przyjmowania nowych wyznawców.32”

Powszechny Dom Sprawiedliwości zwraca uwagę na inny ważny aspekt tej sprawy. Ostrzega przed polaryzacją poglądów na temat metod nauczania i podejścia do niego i radzi:

„W tym, jak i we wszystkich aspektach pracy dla Sprawy, rozwiązaniem jest bycie cierpliwym i wyrozumiałym wobec tych, których niedociągnięcia są ich utrapieniem oraz staranie się poprzez konsultacje w Zgromadzeniach, aby przybliżyć się do odpowiedniej równowagi, jednocześnie pracując i ukierunkowując entuzjazm wyznawców33”

2.3 Powszechne uczestnictwo

Powszechne uczestnictwo i wytrwałe wysiłki przyjaciół w nauczaniu Sprawy, wcieleniu jej zasad oraz popieranie rozwoju jej instytucji są nie tylko „niezbędne do rozwoju ludzkich możliwości koniecznych dla postępu Spraw34”, ale też potęgują sukces nauczania.35

2.4 Równowaga pomiędzy ekspansją a konsolidacją

Powszechny Dom Sprawiedliwości rozumie ekspansję i konsolidację jako „bliźniacze procesy, które muszą być realizowane równocześnie.36” Uważa on także, że są one „nierozerwalnymi procesami37” oraz, że stanowią „podstawowe cele nauczania.38” Podkreślając związek pomiędzy konsolidacją i nauczaniem Powszechny Dom Sprawiedliwości stwierdza w liście, że:

„Odpowiednia konsolidacja jest niezbędna dla zachowania duchowego zdrowia społeczności, ochrony jej interesów, utrzymania dobrego imienia i w końcu dla kontynuacji pracy nad samą ekspansją.39”

2.5 Wspólnota bahaicka jako model

Wspólnota bahaicka i Porządek Administracyjny musi być dalej rozwijany i prezentowany światu jako zdolny do funkcjonowania model i alternatywny środek organizacji społeczeństwa. Jest to wciąż trwający proces. W liście napisanego w jego imieniu Shoghi Effendi stwierdza:

„Do czasu kiedy inni nie zobaczą we wspólnocie bahaickiej prawdziwego wzoru, w działaniu czegoś lepszego niż do tej pory, nie przyłączą się masowo do Wiary.40”

Podobnie Powszechny Dom Sprawiedliwości zwraca uwagę na wyróżniający się charakter wspólnoty bahaickiej i stwierdza, że z chwilą, gdy kontrast pomiędzy wspólnotą a światem powiększy się, „musi ona w końcu przyciągnąć rozczarowane masy i sprawić, by wkroczyły do schronienia Przymierza Bahá'u'lláha.41” Następnie Dom Sprawiedliwości zauważa, że wzrasta obecnie troska o sprawy ludzkości i niemożność rozwiązania naglących problemów społecznych przez stary system. Odkąd Administracyjny Porządek bahaicki został zaprojektowany jako wzór przyszłego społeczeństwa, istnieje pilna potrzeba zaprezentowania „możliwości zawartych w systemie administracyjnym iskierki nadziei tym, którzy są w rozpaczy42”.

Biorąc pod uwagę bliskie stosunki pomiędzy opisanymi powyżej elementami wzrostu i ich wzajemnym oddziaływaniem, sugeruje się, że podczas gdy każdy z czynników przyczynia się do procesu ekspansji, to żaden czynnik brany pod uwagę pojedynczo nie wydawałby się wystarczający do stworzenia i podtrzymania przypadków przystępowania do Wiary na dużą skalę. Skoncentrowanie się na jednym z nich kosztem innych może równie dobrze zniekształcić proces nauczania i opóźnić długoterminowy wzrost i ekspansję wspólnoty bahaickiej. Następnie Shoghi Effendi stwierdza, że zaangażowanie w nauczanie wzmacnia rozwój każdego czynnika przyczyniającego się do wzrostu Wiary. W liście napisanym w swoim imieniu pisze on:

„Działanie inspirowane ufnością w ostateczny triumf Wiary jest rzeczywiście istotne dla stopniowej i kompletnej materializacji Waszych nadziei na zwiększenie i konsolidację Ruchu w Waszym kraju43”

Strażnik zwraca również uwagę na niebezpieczeństwo tkwiące w przyjaciołach czekających, aż staną się oni „w pełni przygotowani do wypełnienia danego zadania44” oraz podkreśla związek między indywidualnym wysiłkiem a boską pomocą stwierdzając, że:

„Bóg... wesprze nas, jeśli będziemy mieć swój własny udział i poświęcenie na drodze postępu Jego Wiary. Musimy odczuwać odpowiedzialność spoczywającą na naszych barkach, powstać, by wcielić ją w życie, i wtedy oczekiwać aż spłynie na nas boska łaska.45”

3. Promowanie masowego wstępowania

Po przestudiowaniu tej kompilacji wydaje się jasne to, że istnieje duża liczba specyficznych działań przyczyniających się bezpośrednio do procesu masowego wstępowania.

3.1 Wzmacnianie Zgromadzeń Duchowych

Shoghi Effendi podkreśla wagę „pośrednictwa” Porządku Administracyjnego w „wyraźnym” i „systematycznym” zwracaniu „uwagi szerokich mas społeczeństwa” na uzdrawiające Przesłanie Bahá’u’lláha.46 Podkreśla on związek pomiędzy rozwojem instytucji i „przyśpieszeniem żywego procesu indywidualnych nawróceń” stwierdzając, że ta ostatnia jest przyczyną, dla której „cała maszyneria Porządku Administracyjnego została wzniesiona pierwszorzędnie i tak pracowicie.47” Podobnie Powszechny Dom Sprawiedliwości bezpośrednio łączy umocnienie i rozwój Lokalnych Zgromadzeń Duchowych z możliwościami poradzenia sobie Wiary z masowym wstępowaniem.48 Istota tego związku została wyjaśniona przez Dom Sprawiedliwości w przesłaniu Ridván z 1993 roku. Odnosi się ono do „współzależności nauczania i administracji” oraz tego, że „wzmacniają się one wzajemnie.49”

Dom Sprawiedliwości podkreśla, że istnieje nagląca potrzeba, aby instytucje bahaickie „poprawiły swoją działalność poprzez bliższą identyfikację z fundamentalnymi prawdami Wiary, poprzez większą zgodę z duchem i formą administracji bahaickiej oraz poprzez głębsze zaufanie dla zbawiennych efektów odpowiedniej konsultacji tak, aby wspólnoty przez nie kierowane odzwierciedlały wzór życia oferujący nadzieję rozczarowanym członkom społeczeństwa.50”

Aby to osiągnąć Powszechny Dom Sprawiedliwości podkreśla wagę szkolenia przyjaciół, szczególnie tych, którzy mieszkają na terenach masowego nauczania,51 aby zwiększyć ich zrozumienie i udział w pracy administracyjnej na rzecz Sprawy. Zauważa, że „odpowiednie funkcjonowanie” Zgromadzeń Duchowych „zależy głównie od wysiłków ich członków w zapoznawaniu się ze swoimi obowiązkami i skrupulatnym stosowaniu się do zasad w prywatnym życiu i podczas wypełniania oficjalnych zadań.”

Zwraca uwagę na to, aby członkowie Zgromadzeń „usunęli wszelkie ślady oziębienia stosunków i tendencji sekciarskich ze swoich wnętrz, a osiągnęli możliwości zdobycia uczuć i poparcia przez przyjaciół oraz włączyli w pracę dla Sprawy tak dużo jednostek, jak tylko się da.”

Stwierdza też, że rezultat takiego usilnego poświęcenia dla części członków instytucji zaowocuje „stylem życia”, który będzie nie tylko „zaufaniem Wierze”, ale także będzie służyć przyciąganiu „wzrastającej liczby rozczarowanych członków społeczeństw52”

3.2 Sprawna administracja i szybka konsolidacja

Podczas gdy sposób zorganizowania nauczania jest sprawą każdego Narodowego Zgromadzenia Duchowego, Powszechny Dom Sprawiedliwości podkreśla potrzebę „efektywnej struktury nauczania”, aby zapewnić, że „zadania są wykonywane prawidłowo i w zgodzie z administracyjnymi regułami naszej Wiary.53” Stwierdza też dalej, że praca nad konsolidacją, która jest „istotnym i nierozerwalnym elementem nauczania54” musi być „szybka, sumienna i nieprzerwana.55” Takie zintegrowane podejście do ekspansji Sprawy nie tylko zwiększa ludzkie i finansowe zasoby wspólnoty bahaickiej56, ale również pomaga uniknąć takich problemów jak „zaszczepianie” wyznawców przeciwko wierze, co jest skutkiem połączenia niewłaściwego nauczania i nierozważnej konsolidacji.57

3.3 Strategiczne, elastyczne plany nauczania

Powszechny Dom Sprawiedliwości wzywa każde Narodowe Zgromadzenie Duchowe do „wyważenia swoich zasobów i zharmonizowania wysiłków” aby zapewnić nauczanie Wiary we „wszystkich grupach społecznych.58” Radzi Zgromadzeniom, by kierowały się strategią i systematycznością w tworzeniu takich planów nauczania, które zaspokoiłyby potrzeby określonych grup społecznych i kulturowych59, ponieważ „różne kultury i typy ludzi wymagają różnego podejścia60” oraz stwierdza, że celem wszystkich instytucji bahaickich i nauczycieli bahaitów jest „nieprzerwane dotarcie do nowych warstw i grup społeczeństwa.61”

Dom Sprawiedliwości zwraca uwagę na elastyczność i równowagę w formułowaniu i realizowaniu planów nauczania. Wyznawcy zachęcani są do otwarcia się na nowe metody,62 korzystanie z różnych podejść do nauczania63 i „nie upierania się ślepo przy wykonywaniu tego samego w każdych warunkach.64” Powszechny Dom Sprawiedliwości zaznacza, że wspólnota bahaicka „musi stać się biegła w przystosowywaniu szerokiej gamy działań nie pozwalając na zanik koncentracji nad podstawowymi celami nauczania, tzn.: ekspansją i konsolidacją.”

W tym celu podkreśla potrzebę „jedności w różnorodności działań ..., [jest to] stan, w którym pojedynczy ludzie koncentrują się na różnych działaniach, doceniając uzdrawiający efekt połączenia wzrostu i rozwoju Wiary, ponieważ jedna osoba nie może wykonać wszystkiego, a wszyscy nie mogą robić tego samego.65”

Znaczenie przyjęcia przez wyznawców strategicznego i elastycznego podejścia do pracy na rzecz Sprawy jest łączone przez Powszechny Dom Sprawiedliwości zarówno z rosnącym procesem dojrzewania wspólnoty bahaickiej jak i jej ekspansji.66

3.4 Docieranie do ludzi zdolnych

Pisząc do Narodowych Zgromadzeń Duchowych, Powszechny Dom Sprawiedliwości zwrócił uwagę, że Wiara musi być skierowana „do każdej warstwy społeczności ludzkiej i do ludzi wszelkiej pozycji.” Następnie stwierdza, że „wszystko to musi być wprowadzane świadomie w granicach wyznaczonych przez plany nauczania wspólnoty bahaickiej.67”

Mając za zadanie zwiększenie i rozwój bogactwa ludzkiego Wiary, Powszechny Dom Sprawiedliwości wzywa wyznawców do podjęcia specjalnego wysiłku, w celu przyciągnięcia ludzi zdolnych do [działania na rzecz] Sprawy.68 Opisuje on przystąpienie takich ludzi jako „nieodzowny aspekt nauczania masowego” i przestrzega, że niewywiązanie się z tego celu spowoduje, że Wiara nie będzie mogła „adekwatnie spełnić wyzwań na nią nałożonych”. Biorąc pod uwagę sprawę członkostwa we wspólnocie bahaickiej i priorytety w pracy nauczania, Dom Sprawiedliwości stwierdza:

„Jeśli chodzi o sprawę przynależności to bez względu na etniczną różnorodność istnieje obecnie potrzeba objęcia coraz większej ilości ludzi zdolnych, w tym osób zasłużonych i wybitnych w różnych dziedzinach działalności ludzkiej. Przyciąganie znaczącej liczby takich osób stanowi niezbędny aspekt nauczania masowego, aspekt, który dłużej nie może być zaniedbywany i który musi być świadomie i rozważnie włączony w prace nauczania tak, aby poszerzyć jej bazę i przyspieszyć proces masowego wstępowania do wiary bahá'í.69”

3.5 Powiązanie wiary bahá'í z kwestiami społecznymi i humanitarnymi dzisiejszych czasów

W przesłaniu Ridván z 1988 roku Powszechny Dom Sprawiedliwości wymienia „stały wysiłek bieżących problemów nauczania uwieńczonego sukcesem.70” Dom Sprawiedliwości zauważa również, że „Porządek ustanowiony przez Bahá'u'lláha ma za zadanie być przewodnikiem postępu i rozwiązać problemy społeczeństwa” i że wspólnota bahaicka znajduje się „najwyraźniej na czele konstruktywnych sił działających na całej planecie.” Zwraca on też uwagę na potrzebę rozwoju i doskonalenia bahaickiego systemu administracyjnego jako środka ukazującego skuteczność tego systemu spełniającego najpilniejszych potrzeb ludzkości i oferuje go jako życiodajną alternatywę wobec wadliwego i rozpadającego się starego porządku świata.71

3.6 Postępowanie prowadzące do celu

Indywidualni wyznawcy, Lokalne i Narodowe Zgromadzenia Duchowe są powołane do współpracy i wytrwania w swych wysiłkach w osiągnięciu celów planu nauczania. Powszechny Dom Sprawiedliwości stwierdza:

„Praca nauczania zorganizowana przez instytucje Wiary jak i ta będąca owocem inicjatywy pojedynczych ludzi musi być aktywnie przeprowadzana, tak aby stale zwiększała się liczba wyznawców, kierując coraz więcej krajów ku stadium masowych przystąpień do Wiary i w końcu ku masowemu nawracaniu.72”

Pilność tego przedsięwzięcia jest podkreślana przez Dom Sprawiedliwości w następujący sposób:

„Masowa ekspansja wspólnoty bahaickiej musi przekraczać wszelkie dotychczasowe osiągnięcia. Zadanie rozprzestrzeniania Przesłania wśród ludzi z wiosek, miasteczek i miast musi być gwałtownie rozszerzone. Potrzeba ta jest nagląca...73”

Ponadto Powszechny Dom Sprawiedliwości zwraca uwagę na jakość przedsięwzięcia, jakim jest nauczanie i stwierdza, że „wysiłek bahaitów nie powinien być kierowany jedynie na jak najintensywniejsze nauczanie, ale i na nauczanie tak dobre, jak tylko jest to możliwe.74”

Ostateczna odpowiedzialność indywidualnego wyznawcy za przeprowadzenie nauczania jest podkreślana przez Dom Sprawiedliwości. Stwierdza on:

„Każdy pojedynczy wyznawca – mężczyzna, kobieta, nastolatek czy dziecko – jest powołany do tego pola działania; bowiem od jego inicjatywy i zdecydowanej woli jednostki, by nauczać i służyć zależy sukces całej wspólnoty.75”

Ponadto mówi, że: „Kluczem do nawracania się ludzi na wiarę bahá'í jest działanie pojedyńczego bahaity przekazującego iskrę wiary poszukującym, odpowiadającego na ich pytania i pogłębiającego ich rozumienie nauk.76”

4. Uwagi końcowe

Fragmenty zawarte w kompilacji „Promowanie masowego wstępowania” służą naświetleniu wielu głównych zasad związanych z naturą procesu wzrostu i jego przyspieszenia oraz z przyciągnięciem wielu ludzi do wiary bahá'í. Ponadto fragmenty te proponują określone działania, które mogą być powzięte przez pojedynczych ludzi i instytucje, aby zwiększyć tempo wzrostu i podtrzymać ekspansję Sprawy na wielką skalę.

Jasnym jest, że siły znajdujące się poza Sprawą i w niej samej kształtują losy ludzkości. Powszechny Dom Sprawiedliwości zwraca uwagę na działanie dwóch wielkich procesów występujących na świecie. Pierwszym procesem jest „wielki Plan Boży, gwałtowny w swoim postępie, działający wśród ludzkości jako całości, rozbijający bariery na drodze światowego zjednoczenia i kształtujący ludzkość w zjednoczone ciało w ogniach cierpienia i doświadczeń. Proces ten stworzy, w wyznaczonym przez Boga czasie, Mniejszy Pokój – polityczne zjednoczenie świata. Ludzkość w tym czasie może być połączona w zjednoczone, ale pozbawione życia ciało. Drugi proces, zadanie tchnięcia życia w owe zjednoczone ciało – stworzenie prawdziwej jedności i duchowości kulminującej się w Największym Pokoju – należy do bahaitów pracujących świadomie, posiadających szczegółowe instrukcje i nieprzerwane boskie przewodnictwo do wzniesienia gmachu Królestwa Bożego na Ziemi, do którego zwołają swoich współtowarzyszy ofiarowując im wieczne życie.77”

Wyzwaniem dla wyznawców jest poświęcenie całej energii dla tego żywotnego zadania, pobudzonej uświadomieniem sobie, że „nie ma nikogo innego do spełnienia tego zadania78” i podtrzymywanych w działaniu chęcią spełnienia pragnienia wyrażonego przez umiłowanego Strażnika w pierwszych dniach pełnienia obowiązków:

„A teraz, kiedy spoglądam w przyszłość, mam nadzieję zobaczyć przyjaciół w każdej epoce, we wszystkich krajach i różnych poglądów i charakterów, spontanicznie i radośnie zbierających się wokół ich lokalnych, a w szczególności narodowych centrów działalności, podtrzymujących i pobudzających swoje zainteresowania z całkowitą jednomyślnością i zadowoleniem, z doskonałym zrozumieniem, autentycznym entuzjazmem i wigorem. To w rzeczywistości jest jedyną radością i tęsknotą mojego życia, źródłem, z którego popłyną wszystkie przyszłe błogosławieństwa, potężnym fundamentem, od którego będzie zależeć ostatecznie bezpieczeństwo Boskiego Gmachu. Czyż nie możemy mieć nadziei, że teraz w końcu świt jaśniejszego dnia przedziera się nad naszą umiłowaną Sprawą?79”